دخترای بی چاره!!!!
دخترای بی چاره همیشه این ور اون ور
یه عدشون با تریپ یه عدشون در به در
یه عدشون ساده لوح یه عده با سیاست
یه عدشون صبح تا شب تو پاسگاه و حراست
با ناز و با افاده کنار هر خیابون
با شلوار برمودا با ابروهای داغون
رو دوششون یه کیفه بدون پول و مایه
تو کیفشون همیشه ریمل مداد و سایه
تمام آرزوشون ماشین موبایل و خونه
اینا اگه ردیف شه می شی عزیز دردونه
دخترای بی چاره سر و ته یه کرباس
رفیق عوض می کنن راحت تر از یه لباس
یه سنگ قبر خالی
برای چی گریه کنم رفتن پر غرورتو
برای چی شکوه کنم مردن بی حضورتو
برای کی قصه بگم مردن بی ترا نمو
تو دست کی غزل کنم شعرای عاشقانمو
سکوت بچه گانمو نمی شکنه حتی خیال
غرور دخترانمو به کی بگم شده محال
حالا که این ترانه ها با رفتنت مرثیه شد
حالا که بوی تن تو برای من ارثیه شد
یه سنگ قبر خالی و دستای سرد نیمه جون
به کی بگم که هم صدام شده یه عکس بی زبون
حالا تو و ستاره ها تو رختخواب مخملی
حالا من و یه خاطره با دو تا چشم عسلی
تقدیم به سولماز عزیز
قایق
یه قایق تنها میون یه دریا
به فکر موجی بود که می رسه فردا
به فکر اون موجی که عشقشو برده
تموم احساسش به پای اون مرده
به فکر طوفانی که بی خبر اومد
تو جنگل عشقش مث تبر اومد
اومد گرفت یارو تموم افکارو
برای این قایق تموم دنیا رو
حالا تو این دریا شده تک و تنها
نه فکر یه ساحل نه فکر اون فردا
فقط می خواد حالا میون این دریا
برقص تنهایی به ساز این موجا
بی وفا
بگو چی بود گناهم که قلبمو شکستی
رفتی و توی غربت با دیگری نشستی
تو که قسم می خوردی که عاشق من هستی
جای خدای عالم تو منو می پرستی
می گفتی مثل ماهم واسه شب سیاهت
می گفتی تک ستارم تو عالم نگاهت
حالا دیدی بی وفا که حرف تو دروغ بود
با اونهمه غریبی سرت خیلی شلوغ بود
غریبه بودی اما همیشه با دل من
اما دیگه تموم شد صبر و تحمل من
می رم به شهر غربت باهات غریبه باشم
واسه نگاه سنگت دیگه شیشه نباشم
هدیه
تمام هستیم را فروختم
برای هدیه ی روز تولدت
وتو مرا فروختی
برای تولد رویایی که هیچ وقت زاده نشد
فاصله بین ما همین نقطه چین هاست....
مرا با دستانت اندازه مگیر
مرا به چشمانت بسپار تا به تو بگویند
چقدر بزرگ بودم برای قلب کوچکت
فاصله بین ما همین نقطه چین هاست ......
تقدیم به همه بجه های خوب ریکی
به خصوص مسعود قربانی عزیز
فصل بی کسی ها
یه خط بکش رو اسمم منو به گریه ننداز
من دیگه پر ندارم وا سه شروع پرواز
بال و پرم شکسته تو فصل بی کسی ها
حالا فقط خیالم تو یاد اطلسی ها
ازم نخواه دوباره از عشق تو بخونم
با اینهمه دورنگی به پای تو بمونم
درخت نکا رتوجایی که کفترا می میرن
جایی که این درختا هر روزعذامی گیرن
جایی که زنده بودن علامته سواله
حتی دیگه صداقت تو قصه ها ش محاله
تو انتهای جاده یه جا واسه جدایی
به انتها رسیدیم با رنگ بی وفایی
جنگ تن به تن
برای تو چه ساده بود گذشتن از کنار من
بدون بغض و اشک وآه مثل یه جنگ تن به تن
چه پرغرور و بی صدا گذاشتی پا رو قلب من
مثل گذشتن از یه خواب تو ابتدا تموم شدن
تموم خاطراتمو گذاشتی پشت شیشه ها
گذاشتی که تموم بشن پاکی اون همیشه ها
تو رفتی و غرور تو باعث این جدایی شد
باعث مرگ آینه تو دستای سیاهی شد
صدای رفتن تو با شکستن غرور من
شدم یه برگ نیمه جون تو لحظه ی فنا شد ن
رها شدم تو بی کسی مثل یه برگ توی باد
شکست بی گناه من شاید یه روز یادت بیاد
ابرک
ببار ای ابرک تنها رو این تکرار تو خالی
ببار ای هم دم این د ل رو این عشقا ی پوشالی
ببار ای بی کس و تنها رو این تنهای آواره
که هر کی عاشق باد همیشه بی کس و کاره
ببار همزاد این تنها رو این دنیای بی حاصل
که عشق بی ریامونو چه آسون میکنه باطل
ببار ای نازنین ابرک که دنیا زیرو رو داره
هزار تا گل بده دستت تمومش بوته خاره
ببار خاکستر دریا هنوزم مرد بارونم
هنوز با عشق بارونت تو این تنهایی می خونم
ببار شاید بهاری شه خزون این دل سردم
شاید از لطف بارونت کمی آروم بشه دردم
ببار ابرک که دل سردم از این دنیای بی عاری
از این آدم فروشی ها از این حرفای تکراری
ببار هر چند که می دونم واسه باریدنت دیره
ولی بازم ببار ابرک که این دل بی تو می میره
ببار ای ابرک تنها بهونش هر چی که باشه
فقط می خوام که با اشکات کمی بغض دلم واشه
تقدیم به فرشید جوانبخش و حامد شکوری عزیز
زایش خورشید
شک خداوند بود به تاریکی
وآفرینش تو
شک او بود به گمراهی انسان
.........
پس راست بگو
چند بار استخاره کرده ای
که اینچنین مطمئن مرا لمس می کنی...
تقدیم به استاد و دوست عزیزم طاهر جناب زاده
مرگ بادبادک
دوباره خاطره های نیمه جون
دوباره یکی برو یکی بمون
دوباره جاده گنگ خاطره
دوباره چشمای پشت پنجره
حس غربت میون آدما
تنها موندن تنها رفتن تا خدا
حس غم تو سرزمین مادری
مردن تو غفلت و بی خبری
مثل سرگذشت تلخ بادبادک
مثل سرگشتگی یه قاصدک
مثل کشتن قناری با تبر
مثل اعدام گلا با یه خبر
شاهد روزای تکراری شدن
قاصد حرفای درباری شدن
سهم من از تو همینه نازنین
مرگ عاشقانمو بیا ببین
تقدیم به مهدی آذری عزیز
مترسک
یه مترسک قدیمی با چشای خیس وخسته
با تموم خاطراتش توی مزرعه نشسته
یاد اون قدیم ندیماس که چشاش قوتی داشتن
واسه روندن کلاغا دستاشم قدرتی داشتن
یاد اون دهقان پیری که همیشه با صفا بود
برای مردم این ده مظهر عشق و وفا بود
یاد اون بچه کلاغا که تو آسمون این ده
خواب پروازو می دیدن تا یه روز بشن پرنده
یاد اون بهار سبزی که دیگه هیچوقت نیومد
بعد رفتنش از اینجا عمر خوبیا سر اومد
حالا از تموم این ده فقط این مترسک اینجاست
که با چشمای غریبش میون مزرعه تنهاست
یه مترسک قدیمی یه مترسک خیالی
می نویسم ته قصه سه تا نقطه جای خالی
